De eerste mensen van Nieuw-Zeeland waren de inheemse Maori. Zij noemden het Noord-eiland "Aotearoa", vaak vertaald als Het Land van de Lange Witte Wolk, die sindsdien het woord voor het hele eiland in de Maori taal. De Nederlandse ontdekkingsreiziger Abel Tasman kwam in 1642 en noemde het Staten Landt.

Maar, "regelen" het eiland voor de blanke immigranten niet gemakkelijk komen als enkele van de oorspronkelijke Nederlandse bemanning werd gedood door de Maori en de Europeanen waren onzeker over terugkeer. De Britse ontdekkingsreiziger James Cook probeerde het nog eens in 1768. Deze tijd, de Europese immigratie succesvol was en opende de sluizen van de Europese handel van metalen gereedschappen en wapens voor Maori hout, voedsel, artefacten en water. Christelijke missionarissen gevolgd en bevorderd veranderde de wegen van de inheemse bevolking. Nieuw-Zeeland was een van de laatste grote landmassa's worden geregeld.

Landengte Auckland was geregeld rond 1350 voor de rijke en vruchtbare land. De Maori hadden gebruikt dit gebied als productieve landbouwgrond voor vele jaren, maar de invoering van kanonnen begon een wrede inter-tribale oorlog. De openheid van het terrein de toekomstige Auckland maakte het moeilijk om de stam te beschermen en het was grotendeels voor verlaten meer beschutte kustgebieden. Op 27 januari 1832 Joseph Brooks officieel kocht de grond en de Europeanen begonnen hun huis in Auckland te maken. Naarmate meer en meer blanke kolonisten kwamen naar Nieuw-Zeeland, land geschillen gemeengoed werd en de deelstaat Nieuw-Zeeland Oorlogen van de jaren 1860 en 1870 resulteerde in het land ernstig verlies voor de Maori.

Oorspronkelijk een deel van de kolonie van New South Wales was onder de Britse regels. Het werd een aparte kolonie in 1840. Het gebied ontwikkeld en groeide met de ondertekening van het Verdrag van Waitangi en Auckland werd onderscheiden als de nieuwe hoofdstad. De nieuwe gouverneur van Nieuw-Zeeland, William Hobson, genoemd naar de stad na George Eden, graaf van Auckland. Vertegenwoordiging kwam in 1852 met het doorgeven van een nieuwe Grondwet door het Verenigd Koninkrijk. De 1e vergadering Parlement vond plaats in 1854.

In 1863 de Premier, Alfred domet, werd bezorgd dat de verdeling op het eiland zou leiden tot het Zuider Eiland, het creëren van een aparte kolonie. Wellington werd gekozen als de nieuwe hoofdstad in 1865 voor de haven en centrale locatie om tegen deze beweging. Het was ook in deze tijd dat Nieuw-Zeeland werd volledig onafhankelijk in 1907. In 1947 het Statuut van Westminster werd geratificeerd.

Het land ervaren grote groei na de Tweede Wereldoorlog, maar leed samen met de wereldmarkt in de jaren 1930. Sociale onrust was ook een probleem als de Maori begonnen te immigreren naar de stad en de Europese suprematie bekritiseren. Veel Maori voelde dat eerder verdragen niet was nageleefd en in 1975 het Waitangi Tribunaal is opgericht om vermeende inbreuken onderzoeken.

Vandaag heeft het land enigszins verzoenen met zijn verleden en is voorzien van een zelfverzekerd en ontspannen mensen. Het gebied milde klimaat, Bountiful werkgelegenheid en veel recreatieve activiteiten hebben onderscheiden als een aangename plek om te zijn. Het behoort momenteel als de 4e beste plaats om te leven in termen van kwaliteit van leven van 215 grote steden van de wereld.

Diensten Aanbevolen