Geschiedenis van de Filipijnen

De Filippijnen werd ontdekt door Ferdinand Magellan op 16 maart 1521 en is vernoemd naar de Spaanse koning Filips. Dit begon de Spaanse koloniale overheersing, die duurde meer dan 300 jaar. Onder de Spanjaarden, Filippino's ervaren onderdrukking en onrecht. Dit veroorzaakte grote onrust die een revolutie teweeggebracht en verzwakte de Spaanse overheersing.

In 1898, Spanje voerde oorlog tegen Amerika. Dit eindigde in het Spaans nederlaag en Spanje afgestaan ​​de Filippijnen naar Amerika door middel van het Verdrag van Parijs. Het Filippijnse volk nog steeds kwalijk hun nieuwe kolonisator en verlangde naar onafhankelijkheid. Dit resulteerde in het uitbreken van de Filippijnse-Amerikaanse Oorlog, die op ging van 1899 tot 1902. De Amerikanen wonnen maar uiteindelijk verleende het Filippijnse volk soevereiniteit. In maart 1934, de Filippijnen verkregen zelfbestuur als een Commonwealth van de Verenigde Staten van Amerika.

Op 2 januari 1942, de Japanse invallers bezet Manila en de rest van de Filippijnen. volgend de Japanse invasie, de Tweede Republiek werd instated met Dr. Jose P. Laurel als president. Deze republiek was een marionet regering nog steeds onder de Japanse overheersing.

Generaal Douglas MacArthur en zijn troepen landden in Leyte te Japanse bezetters op de strijd 24 oktober 1944. Dit diende als een voorloper van de bevrijding van het land van Japan. De Filippijnen bereikte volledige onafhankelijkheid in februari 1945.

De opvolgende presidenten kregen de opdracht het land herbouwen inspanningen uit te voeren: Manuel Roxas (1946-1948), Elpidio Quirino (1948-1953), Ramon Magsaysay (1953-1957), Carlos P. Garcia (1957-1961), Diosdado Macapagal (1962-1965) en Ferdinand E. Marcos (1966-1986).

President Ferdinand E. Marcos staat van beleg afgekondigd op 21 september 1972. Hij bleef aan de macht totdat hij werd omvergeworpen door de People Power Revolution op 25 februari, was 1986. Corazon Aquino beëdigd als president (1986-1992) en was de eerste vrouwelijke president van de Filippijnen. De administratie Aquino geloofde in een regering van, door en voor het volk. Hierdoor haar sector nam de passage van een nieuwe constitutie.

Toen term Aquino eindigde, Fidel Ramos (1992-1998) volgde haar. Hij voorzag een nieuwe industrielanden Filipijnen aan het begin van de eeuw. Zijn visie werd belichaamd in de Filippijnen 2000 sociaal-economisch programma dat Filippino's bevoegd wereldwijd concurrerend te zijn. Dit programma was op grote schaal met succes en was een van de grootste erfenissen van de administratie Ramos.

Na term Ramos, Joseph Estrada werd verkozen in het kantoor met enorme steun van de massa's. Zijn regering stelde het Angat Pinoy 2004 sociaal-economisch programma. Het programma gericht op economisch herstel en een rechtvaardiger verdeling van de middelen van het land. Echter, amper twee jaar in het presidentschap, Estrada werd gedwongen om af te treden door een andere People Power Revolution. Gloria Macapagal-Arroyo, toen vice-president, nam eed af op 20 januari 2001 en werd de 14 ste president van de Republiek.

Haar administratie gevestigd Sterk Republiek agenda, een tien punten agenda van het bestuur om over de voortgang te brengen en de armoede terug te dringen. Gloria Macapagal-Arroyo geserveerd 2001-2010.

Tijdens de Verkiezingen van mei 2010, Benigno Aquino III gewonnen en werd beëdigd als de ^15e president van de Filippijnen. De focus van zijn beleid was op Tuwid na Daan, een campagne tegen corruptie, die nog steeds tot op heden. Zijn mandaat eindigt in 2016.

Geschiedenis van Manila

Tijdens de 13e eeuw, Manilla was een versterkte nederzetting met haar handelspartners kwartalen in de buurt van de monding van de rivier de Pasig. Onder Maleis regel, officiële naam van de stad was Seludong / Selurung. Toch is de stad werd bekend als Maynila haar Tagalog inwoners vanwege de bloeiende mangrove Nila groeien op de oever van de Baai van Manilla.

De stad werd de hoofdstad van Spanje tijdens de koloniale overheersing van de Filippijnen. De zetel van de Spaanse regering zich binnen versterkte muren Old Manilla (nu bekend als Intramuros, wat zich vertaalt naar "binnen de muren"). De muren werden gebouwd om de stad van Filippijnse rebellen te beschermen en om indringers op afstand te houden. Dit deed niet stop Filippino's de vorming van gemeenschappen buiten de muren van Manila. De stad werd het centrum van de Manilla-Acapulco Galleon handel, het binnenhalen van goederen uit Amerika naar Zuid-Oost-Azië.

Manila werd kort bezet door Groot-Brittannië (1762-1764) als een deel van de Zevenjarige Oorlog 'en bleef de hoofdstad van de Filippijnen onder de voorlopige Britse gouverneur. Echter, de ondertekening van het Verdrag van Parijs geleid tot het herstel van Manilla naar Spanje. In 1832 werd de stad opengesteld voor buitenlandse handel en commerce bloeide met de opening van het Suezkanaal in 1869.

In de jaren 1890, werd Manilla het centrum van anti-Spaanse bewegingen. Met de Spanjaarden het uitvoeren van Filippijnse patriot Jose Rizal in Bagumbayan op december 1896, een jaar lang revolutie begon. De Spaanse vloot werd verslagen bij de Baai van Manilla op 1 mei 1898 door Amerikaanse troepen. De stad gaf zich over en Manila dus werd het hoofdkwartier van de Amerikaanse regering tijdens het bewind van de Filippijnen.

Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak out, Manila werd uitgeroepen tot een open stad en werd bezet door de Japanse bezetters in januari 1942. Een groot deel van de stad werd verwoest tijdens de Slag om Manilla, een strijd tussen de gezamenlijke krachten van de Filippijnen en de VS tegen de Japanners om de terug te vorderen stad. Dit resulteerde in Manilla steeds de tweede meest verwoeste stad in de wereld na Warschau, Polen tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Manila werd de hoofdstad van de nieuwe onafhankelijke Republiek der Filippijnen. De stad werd opnieuw bekend als de Parel van het Oosten na de wederopbouw inspanningen. eerste gekozen burgemeester van de stad was Arsenio Lacson (1952-1962), gevolgd door Antonio Villegas (1962-1971) toen Ramon Bagatsing (1972-1986). Deze drie burgemeesters stonden bekend om hun lange eigendomsrechten als Manila burgemeesters maar vooral voor hun belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling en vooruitgang van de stad.

Manila een snelle groei in de 19 ^e eeuw, die hielp het als een belangrijk economisch centrum tot aan het heden.

Diensten Aanbevolen