Chorwacja

Aby powiedzieć, że Chorwacja ma złożoną historię jest mało. Na przestrzeni wieków, to doświadczył wielu konfliktów, sojusze, zmiany nazwy, a zmiany w mocy.

Dowody z pierwszych mieszkańców Chorwacji był odkryta w 1899 roku przez profesora Dragutin Gorjanović-Kramberger, który wydobyty jaskinię wypełnioną ponad 900 skamieniałych kości człowieka pochodzi z paleolitu wieku - niektóre 125.000 lata temu. Witryna, obecnie część Muzeum neandertalczyka w Krapina, jest uważany za największy zbiór neandertalskich artefaktów znalezionych w jednym miejscu.

Ilirowie rozliczane współczesny Istrii i Dalmacji, wraz z Panonii (co w przybliżeniu odpowiada współczesnym Slawonii) przez co najmniej 4 ^th wpne. Pozostawały one w kontroli obszaru, aż tuż po iliryjskich Wars, od 229 pne do 168 pne, kiedy Rzymianie podbili region. Zasada Roman Świadczą o wielkich struktur, takich jak Pałac Dioklecjana w Splicie, zbudowany w 305 rne jako emerytalny pałac cesarski, a Arena, dobrze zachowany rzymski amfiteatr w Puli.

Chorwaci prawdopodobnie najechał obszar między 6 ^th i 7 ^th wieku, po upadku Cesarstwa Rzymskiego w CE 5 ^th ntury, choć uczeni zgadzają się co do dokładnej daty ich przybycia. Na początku 9 ^wieku, dwa księstwa zostały ustalone: ​​Księstwo Panonii i Księstwo Dalmacji, która była pod kontrolą Bizancjum. W tym samym czasie, Chrześcijaństwo zostało wprowadzone wśród Chorwatów w związku z przybyciem armii Karola Wielkiego w 800 AD.

Pannonia i Dalmacji zostały zjednoczone w ramach Tomislav 925, który został koronowany na króla i uznanego przez papieża, ustanawiającego średniowiecznego królestwa Chorwacji. Pozostał mniej lub bardziej niezależne w ciągu następnego stulecia albo tak, jakby Wenecja i Węgry wykonane próbuje uzyskać Dalmację. W 1102, Chorwacja dołączyła Węgry pod wodzą króla Kolomana, chociaż, czy ten układ został zmuszony, czy nie pozostaje punktem niezgody.

Po śmierci Koloman w 1116, Wenecja znów przeniósł się na Dalmacji i Istrii, i pomimo prób węgierskich odzyskać wybrzeża, to pozostanie w mocy Wenecji przez następne 700 lat. Z tego powodu, w wielu miejscowościach nadmorskich, A Lew (symbol Republiki Weneckiej) stoi nad drzwi i bram miejskich. Wenecja orzekł surowo, pozbawiając region zasobów naturalnych i popychając miejscowej ludności blisko głodu.

W tym czasie, Chorwacja poddano także zwiększenie ataków Osmańskiego. W 1527 Ferdynand I Habsburgów stała władcę Chorwacji pod warunkiem, że będzie chronić kraj i poszanowania ich praw historycznych, ale pod koniec 16 wieku, tylko niewielki obszar obejmujący Zagrzeb, Karlovac, Varaždin i pozostał w rękach Habsburgów. Ruiny kilku umocnień wojskowych w tej dziedzinie potwierdzają rolę Chorwacji jako bufor między Austrią i Imperium Osmańskiego.

Odzyskanie podbitych ziemia była powolna dzieje, A nd dopiero pod koniec 17 wieku, że Imperium Osmańskie oddało kontrolę nad Węgrami i wiele Chorwacji z traktatem Sremski Karlovci. Chorwacja później doświadczył względną stabilność w cesarzowej Marii Teresy, choć część stanowi, że był pod jurysdykcją Austrii podczas Slawonia została umieszczona na Węgrzech "kontrolą.

Napoleon pokonał Wenecji w 1797 roku i początkowo podał Dalmacji nad do Austrii, tylko brać go raz jeszcze w 1805 roku nazwał region "Illyria," h inting na swoich dawnych mieszkańców i szybko ustalone reformy ożywić zubożałego obszaru.

W 1815 roku, po imperium Napoleona spadł, Austria po raz kolejny osiągając Dalmację. W międzyczasie, w Slawonii, mieszając nastroje nacjonalistyczne będą w końcu doprowadzić do tzw iliryzm w 1830.

Wspierali przez niektóre Chorwacji najważniejszych intelektualistów - wśród nich Ljudevit Gaj, Ivan Mažuranić i Petar Preradovic - Ruch iliryjski obchodzony chorwackiego c akwakulturze i dziedzictwo i promowane Południowa słowiańskiego zjednoczenie w obliczu rosnącego madziaryzacji.

W 1848 roku Cesarstwo Austriackie errupted w obrotach, w tym próbę przez Węgry uzyskania niepodległości. Mając nadzieję na odzyskanie jakąś wolność od brutalne rządy Węgier, Chorwacji po stronie Austrii. Ostatecznie Austria odzyskała kontrolę nad imperium i nie słuchać żądań Chorwacji do zwiększonej autonomii.

W 1867 roku Austro-Węgier został stworzony i Chorwacja i Slawonia oba zostały objęte jurysdykcją Węgier, natomiast pozostała Dalmacja kontrolowane przez Austrię.

Wraz z upadkiem cesarstwa austro-węgierskiego pod koniec I wojny światowej, Chorwacja ogłosiła niepodległość. Po Włochy chwycił kilka miast Dalmacji, tym Puli i Zadaru, jednak szybko dołączyła Chorwacja Serbia i Słowenia w ustanowieniu Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, uznając, że to było w niebezpieczeństwie po raz kolejny są kontrolowane przez większe moce.

Nowa consitution w 1921 wezwał do scentralizowanej władzy w Belgradzie, wzrasta niepokój wśród Chorwackiej Partii Chłopskiej, ołowiu Stjepan Radic, który opowiadał o demokracji federalnego. Radic został śmiertelnie zraniony przez zamachu w 1928 roku.

W 1929 roku król Aleksander I ogłosił się dyktatorem Królestwa Jugosławii. W odpowiedzi, Ante Pavelić założył Ruch Ustasze Chorwacki wyzwolenia i założył obozy szkoleniowe we Włoszech, gdzie jego partia wykreślona gwałtowne przywrócenia niezależnego s Tate.

W 1934 roku udało się Ustasze zamordowania Aleksandra I z pomocą wewnętrznego Macedońskiej Organizacji Rewolucyjnej, na etapie ustalania niemieckiej inwazji na Jugosławię w kwietniu 1941 roku Niemcy natychmiast ustanowił I ndependent Państwo Chorwackie, nazistowskiego państwa lalek, i umieścić Ustasze do władzy. Pod Pavelic, The Ustasze założona obozy zagłady, w których systematycznie zabijani duża liczba Żydów, Serbów, Romów i więźniów politycznych.

Stany Zjednoczone TASE reżim był niepopularny w wielu rejonach Chorwacji, a wielu Chorwatów coraz zwrócił się do powstającej wodzą Josipa Broz Tito, który walczył reżim faszystowski z jego partyzanckiej armii. Tito w końcu uzyskał poparcie aliantów oraz, o n 20 października 1944, wszedł do Belgradu z jego armii i został nazwany premierem.

Ustasze uciekł po kapitulacji Niemiec w 1945 roku w serii wydarzeń znanych jako repatriacji Bleiburg, tysiące NDH żołnierzy i cywilów nadzieję uciec Y ugoslavia były natomiast zawrócił, a następnie zabity. Specyfika otaczające te wydarzenia i liczby ofiar jest kwestionowana, ale większość szacunki wahają się od 20.000 do 60.000, w tym cywilów, którzy wycofali się dobrowolnie lub przez siła.

Tito odzyskała kontrolę Dalmacji i Istrii (który zmuszony dużo ich do emigracji włoskiej ludności), a Chorwacja utworzona Jugosławię wraz z Macedonii, Serbii, Czarnogóry oraz Bośni i Hercegowiny. W czasach komunizmu, Tito był sukces w utrzymaniu spokoju wśród tych różnych grup etnicznych, ale aby to zrobić, udał się do ogromnych starań, aby wyeliminować opozycję. Wiele osób jednak pamiętać, tym razem jako jeden z stabilność i łatwość utrzymania.

Ostatecznie jednak, Chorwacja stał niezadowolony z niektórymi politykami Tity i przywódców intelektualnych, wraz z grupami studenckimi, wkrótce zaczął wzywają do reform gospodarczych i większej autonomii w trakcie przemieszczania nazywany "chorwacka Wiosna". Tito odpowiedział uwięzienie jego przeciwników, podczas gdy wiele innych udał się na wygnanie.

W 1974 roku wprowadzono nową konstytucję, która dała zwiększoną autonomię poszczególnych republik Jugosławii, ale nacjonalistyczne napięcia pozostał. W 1980 roku Tito zmarł i opuścił kraj w ekonomicznym depresja. Nacjonalistyczne poruszenia zaczęły wypłynął z rosnących napięć i sporadycznej przemocy wybucha między Serbią a Chorwacją na początku 1991 roku.

W dniu 25 czerwca 1991 roku, Chorwacja ogłosiła niepodległość od Jugosławii. Przez następne cztery lata, Chorwacja będzie walczyć o jej autonomii w chorwackiej wojny o niepodległość. Organizacja Narodów Zjednoczonych uznana Chorwację jako niepodległego państwa w styczniu 1992 roku, ale byłoby to prawie cztery lata, aż oficjalnie zakończyła się wojna. W trakcie wojny, wielu miastach Chorwacji zostały zniszczone, zwłaszcza Vukovar i Dubrownikiem. Ten ostatni został już niemal całkowicie przebudowany. Całkowita liczba zgonów po obu stronach jest szacowana na 20.000.

Chorwacja starała się odzyskać utracony grunt ekonomiczny od wojny. Jednak obok Słowenii, Chorwacji ma najsilniejszą gospodarkę byłych republik jugosłowiańskich. Jego przemysł turystyczny po raz kolejny rozwija, a liczba odwiedzających rocznych niedawno przekroczyła dane przedwojenne.

Chorwacja wystąpiła do członkostwa w Unii Europejskiej w roku 2003. 2012 referendum, 66% uczestników głosowało za jej przystąpienia do UE oraz Chorwacja stała się członkiem w dniu 1 lipca 2013 r.

Zagrzeb

Historyczny Zagrzeb był w rzeczywistości jednym mieście, ale dwa, położone na n eighboring wzgórza. Kaptol pisarski Osada po raz pierwszy wspomniana w 1094, kiedy powstała tam diecezja. Pobliskiego miasteczka o nazwie Gradec tylko zaczęła rosnąć po najeździe mongolskim w 1242 roku, kiedy ulgi podatkowe ustanowione w celu odmłodzenia obszaru przyciągały kupców i rzemieślników.

Te dwa miasta stale pokłócili i nieporozumienia często kończyły się w przemocy, która z łatwością przekroczył mały strumień (obecnie Tkalciceva Street), który biegł między nimi. W tym dniu w Zagrzebiu, przy bocznej ulicy, pomiędzy nowoczesne dzielnice Gradec i Kaptol przypomina nam o tych dwóch średniowiecznych osad. To się nazywa Krvavi Most, czyli "Krwawa Most".

Ostatecznie dwa miasta odłożyć na bok dzielące ich różnice, zdając sobie sprawę, że będą silniejsze i bardziej odporne na zagrożenia, takich jak nacierającą armią Osmańskiego, gdyby nie były w stanie wojny samych. Jako jeden z niewielu miast wciąż stoi w obliczu osmańskiego atakiem, Zagrzeb stał się stolicą Chorwacji, choć rząd, aby przejść do Varazdin od 1756 do 1776.

Podczas 18 ^wieku, Zagrzeb zaczęła się rozwijać jako centrum gospodarczego, a na głównym placu, obecnie Trg bana Jelacica, stała się tętniącym życiem miejscem handlu. Miasto przeżywało dalszy wzrost w ciągu 19 ^wieku z rozwój przemysłu i budowę linii kolejowej łączącej go z Wiednia i Budapesztu, a ustanowienie różnych instytucji kulturalnych i edukacyjnych.

Zagrzeb zobaczył kolejny okres znacznego wzrostu przemysłowego w 20 th century okresie międzywojennym. Podczas II wojny światowej, Zagrzeb pełnił funkcję stolicy Niepodległe Państwo Chorwackie kierowanego przez Ante Pavelić jednak większość miasta obsługiwane Tito i wojska partyzanckie.

Wraz z ustanowieniem Jugosławii, Zagrzeb stał się stolicą Socjalistycznej Republiki Chorwacji. W tym czasie obszar miasta na południe od rzeki Sawy, znany jako Novi Zagrzeb, szybko rozszerzyła z budową mieszkań socjalistycznego.

W 1991 roku, Chorwacja ogłosiła niepodległość z Zagrzebia jako stolicą. Miasto poniósł kilka ataków podczas chorwackiej wojny o niepodległość, ale pozostało stosunkowo obronną ręką.

Dziś, Zagrzeb jest wylęgarnią aktywności społecznej i kulturalnej, gospodarzem licznych festiwale, imprezy, wystawy i znana jego życiem kawiarni c

Usługi Partnerskie