Historia Kanady

Podobnie jak w Ameryce Północnej, rdzenni mieszkańcy mieszkali w Kanadzie przez tysiące lat, zanim przybyli pierwsi Europejczycy. Teraz znany jako Pierwszy Naród i ludzie z Eskimosów, przybycie Wikingów w około 1000 AD na zawsze zmieniły przyszłość ich ludzi, jak i ziemi. Métis są potomkami unii Pierwszych Narodów i europejskich imigrantów. Prowadzona przez odkrywcę Vikingów, Leifa Eriksona, Europejczycy po raz pierwszy wylądowali w dzisiejszej Nowej Fundlandii. Prawda do V ikings nature, mogły być pierwszymi przybyszami, ale nie osiedliły się tutaj na stałe.

Dopiero na początku późnego XV wieku przybyły brytyjskie i francuskie ekspedycje kolonialne na wybrzeże Atlantyku. Jednak przez 1763 Francja przekazała Brytyjczykom prawie wszystkie swoje kolonie w Ameryce Północnej po Wojnie siedmioletniej. Te kolonie zjednoczyły się w 1867 r. Jako federalne państwo czterech prowincji. W międzyczasie wybuchła wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych, w której było wielu ludzi nowe Stany Zjednoczone chciały pozostać lojalne wobec Wielkiej Brytanii. Tysiące ludzi przybyło na północ do Kanady i osiedliło się w Nowej Szkocji, Nowym Brunszwiku, Quebecu i Ontario. Nazywano je Zjednoczonymi Imperialnymi Lojalistami. Podczas wojny 1812 roku Stany Zjednoczone próbowały podbić C anada, ale zostali pokonani.

1 lipca 1867 r. Kanada została zjednoczona pod rządem federalnym. Prowincje i terytoria zostały dalej rozwinięte i rozpoczęły proces zwiększania autonomii. Sir John A. Macdonald został pierwszym premierem. Manitoba, terytorium Jukonu i Terytoria Północno-Zachodnie stały się częścią Kanady w 1870 roku. Kanadyjska Koleja Pacyficzna, ukończona w 1885 roku, pozwoliła Kanadyjczykom podróżować po całym kraju i wzrosła ekspansja Zachodu. Gdy zaludnione są prerie, Alberta i Saskatchewan stały się prowincjami w 1905 roku. Kolumbia Brytyjska dołączyła w 1871 roku, a Wyspa Księcia Edwarda w 1873 roku.

Kanada utrzymywała bliskie więzi z Wielką Brytanią i walczyła o Imperium Brytyjskie podczas I wojny światowej. Więcej Kanadyjczyków zginęło w tej wojnie niż każda inna wojna. Jego żołnierze zdobyli dumę dla nowego narodu po sukcesie w zdobyciu Vimy Ridge od Niemców we Francji w 1917 roku. Kobiety otrzymały prawo głosowania przed końcem wojny, częściowo ze względu na pomoc, jaką uczynili bronią podczas gdy mężczyźni walczyli w Europie. Dążąc do większej niezależności, Kanada stała się jej własnym narodem w 1931 roku, a Rząd Kanady uzyskał prawa do podejmowania wszelkich decyzji dotyczących Kanady.

Podczas II wojny światowej zaangażowała się także Kanada. Tym razem jednak doświadczyli oni znacznie mniej sukcesów, a najazd na Dieppe w 1942 roku, w którym większość żołnierzy poległych, rannych lub wziętych do niewoli był szczególnie kwaśną nutą. Siły kanadyjskie były ważne w 1944 r. W Normandii i zostały wyzwolone Holandia.

W 1949 r. Nowa Fundlandia i Labrador stały się 10. prowincją Kanady. Lester Pearson zdobył wyróżnienie za kluczową rolę w zakończeniu Kryzysu Sueskiego w 1956 r., Wygrywając Pokojową Nagrodę Nobla i zmieniając fotel główny minister. Został również wyróżniony za pomoc w zaprojektowaniu charakterystycznej kanadyjskiej flagi z Maple Leaf w 1965 roku. W 1982 roku ustawa kanadyjska formalnie zakończyła postanowienia "wniosku i zgody" Statutu Westminster 1931 w odniesieniu do Kanady, co oznacza Parlament brytyjski nie posiadał już ogólnej mocy do wydawania przepisów rozszerzających na Kanadę na własną prośbę.

Jeśli chodzi o Kanadę, kraj wciąż się rozwija. Jest to ogromny naród, z wieloma różnymi ludźmi i problemami. Dzisiaj wielu Francuzów Kanadyjczycy chcą tworzyć swój własny kraj i być oddzieleni od reszty Kanady. Prowincja Québec przeprowadziła w 1980 r. Referendum (głosowanie) w celu oddzielenia, ale uzyskała jedynie 40% poparcia. Kolejne referendum w 1995 r. Zyskało prawie 50% na korzyść - ale nadal nie jest e nough.

W 1999 roku Nunavut został utworzony jako trzecie terytorium Kanady. Było to częścią porozumienia z ludźmi z Eskimosów. Ludzie również zmieniają się z dużą liczbą przybywających codziennie imigrantów. Kanada ma większą mieszankę ludzi różne tła niż prawie na całym świecie (po Australii).

Historia Toronto

Do 1834 roku miasto Toronto było znane jako Miasto Yorku, nazwane przez brytyjskich imigrantów, którzy przybyli tu po raz pierwszy. Podobnie jak pozostałe Kanada, rdzenni mieszkańcy żyli tam, gdzie obecny Toronto istnieje od tysięcy lat, zanim Europejczycy zaczęli przybywać.

Pierwszy europejczyk, Etinne Brule, dotarł do tego obszaru w 1615 roku. W 1813 roku, podczas wojny 1812 roku, Amerykanie zmusili Brytyjczyków do opuszczenia strefa. Po krótkim czasie Brytyjczycy stworzyli masową eksplozję, która doprowadziła do śmierci amerykańskiego dowódcy i wielu żołnierzy, a Amerykanie podpalili wiele budynków w mieście, w tym budynki rządowe. Jednakże Amerykanie nigdy nie byli w stanie zdobyć miasta.

W XIX wieku miasto Toronto zaczęło gwałtownie rosnąć wraz z dużymi przedsiębiorstwami, w tym firmami zajmującymi się pakowaniem mięsa, które doprowadziły do ​​tego, że miasto zyskało przydomek "Hogtown". W 1867 roku Toronto zostało nazwane stolicą Ontario. Rozwój miasta trwał po II wojnie światowej, kiedy miasto napływu imigrantów. Miasto nadal rośnie i nadal jest popularnym miejscem dla imigrantów, tworząc zróżnicowane i wielokulturowe miasto, które istnieje dzisiaj.

Usługi Partnerskie