Door VN-classificatie Zuid-Afrika is een midden-inkomen land. Het is gezegend met een overvloedig aanbod van natuurlijke hulpbronnen, en heeft een goed ontwikkelde financiële, juridische, communicatie, energie en vervoer, een beurs (de Johannesburg Stock Exchange Limited, of JSE), dat behoort tot de top twintig in de wereld, en een moderne infrastructuur ter ondersteuning van een efficiënte verdeling van de goederen de grote stedelijke centra in het gehele land en buiten haar grenzen. Zuid-Afrika is 20e gerangschikt in de wereld in termen van het BBP van 2007. Echter, Zuid-Afrika kampt met grote inkomensverschillen en een duale economie te markeren als een ontwikkelingsland, ook al is de zevende hoogste inkomen per hoofd in Afrika. Andere problemen zijn misdaad, corruptie, en HIV / AIDS. Aan het begin van 2000, toen president Thabo Mbeki heeft gezworen om de economische groei en buitenlandse investeringen te bevorderen door een versoepeling van restrictieve arbeidswetgeving, de intensivering van het tempo van de privatisering en snij-gouvernementele onnodige uitgaven, een beleid dat de sterke weerstand van de georganiseerde arbeiders geconfronteerd.

De Zuid-Afrikaanse rand (ZAR), is de meest actief verhandelde opkomende markten valuta in de wereld. Het heeft zich aangesloten bij een elite club van vijftien valuta's, het Continuous Linked Settlement (CLS), waar Forex transacties worden onmiddellijk verrekend, het verlagen van de risico's van het financiële transacties door verschillende tijdzones. De Rand werd de best presterende munt ten opzichte van de Verenigde Staten Dollar ( USD) tussen 2002 en 2005, volgens de Bloomberg Currency Scorecard. Echter, de recente volatiliteit van de Rand heeft beïnvloed economische activiteit, met de waarde ervan daalt scherp loop van 2001 en het slaan van een historisch dieptepunt van 13,85 ZAR voor een dollar, waardoor de vrees voor inflatie, en het veroorzaken van de Reserve Bank om de rente te verhogen. De Rand is inmiddels hersteld, de handel op 7,13 ZAR aan de dollar in januari 2008. Echter, als exporteurs worden gebracht onder druk van een sterkere nationale munt, zijn er oproepen voor overheidsinterventie om te helpen verzachten de Rand.

Belangrijkste internationale handelspartners van Zuid-Afrika - naast andere Afrikaanse landen - onder meer Duitsland, Japan, Zwitserland, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Zuid-Afrika heeft een grote agrarische sector en is een netto-exporteur van landbouwproducten en levensmiddelen, het grootste volume van de uitvoer wordt suiker, druiven, citrusfruit, nectarines, wijn en bladverliezende soorten groenten. Andere belangrijke exportproducten zijn Maïs, diamanten, goud, metalen en mineralen en wol. Machines en transportmiddelen, make-up meer dan een derde van de waarde van de invoer van het land. Andere invoer zijn chemicaliën, industriële producten, en aardolie.

Zuid-Afrika is een populaire toeristische bestemming, en een aanzienlijk bedrag aan de inkomsten komen uit het toerisme. Een van de belangrijkste bezienswaardigheden zijn de diverse en schilderachtig landschap, easy-going cultuur, wildreservaten en hoog aangeschreven lokale wijnen. Advanced ontwikkeling is sterk gelokaliseerd rond de vier gebieden: Kaapstad, Port Elizabeth, Durban en Pretoria / Johannesburg. Afgezien van deze vier economische centra, ontwikkeling is marginaal en armoede wordt op grote schaal voorkomt, ondanks inspanningen van de overheid. Derhalve is de overgrote meerderheid van de Zuid-Afrikanen zijn arm. Er zijn echter belangrijke marginale gebieden een snelle groei doorgemaakt's. Dergelijke gebieden zijn onder Mossel Bay, Plettenberg Bay, het gebied Rustenburg, Nelspruit het gebied; Bloemfontein, Kaapstad West Coast, en de provincie KwaZulu-Natal Noordkust.

Zuid-Afrika heeft een van de hoogste percentages van de inkomensongelijkheid in de wereld. Een decennium van voortdurende economische groei heeft bijgedragen tot een lagere werkloosheid, maar enorme economische en sociale problemen blijven bestaan. De Zuid-Afrikaanse gemiddelde inkomen per huishouden daalde sterk tussen 1995 en 2000, met een groeiende ongelijkheid tussen blanken en zwarten. Statistieken Zuid-Afrika gemeld dat In 1995 is de gemiddelde huishouden Witte verdiende vier keer zoveel als de gemiddelde Zwarte huishouden. Rond 2000. het verschil was zo toegenomen dat het gemiddelde huishouden Witte verdiende zes keer meer dan het gemiddelde Zwarte huishouden. Niettemin, zowel in positieve actie beleid heeft geresulteerd in een stijging van de Zwarte economische welvaart, samen met de opkomst van een groeiende zwarte middenklasse.

Er zijn bijna duizend landbouwcoöperaties en de agro-industrie door het hele land, en de uitvoer van landbouwproducten hebben gevormd 8% van de totale export van Zuid-Afrika de afgelopen vijf jaar. De agrarische sector draagt ongeveer 10% van formele arbeid, relatief laag in vergelijking met andere delen van Afrika, maar ook het bieden van werk voor de casual arbeiders en een bijdrage van ongeveer 2,6% van het BBP voor de natie. Het is de achtste grootste wijnproducent ter wereld, en de elfde grootste producent van zonnebloempitten. Het grootste lokaal geproduceerde gewas is maïs, en er is naar schatting 9 miljoen ton per jaar geproduceerd, met 7,4 miljoen ton wordt verbruikt. Veehouderij zijn ook aanwezig is op de Zuid-Afrikaanse bedrijven, met het land de productie van 85% van alle geconsumeerde vlees. De zuivelindustrie bestaat uit ongeveer 4.300 melkproducenten en biedt werk aan 60.000 werknemers in de landbouw en bij te dragen aan het levensonderhoud van ongeveer 40.000 anderen.

Echter, als gevolg van de droogte van het land, slechts 13,5% kan worden gebruikt voor de productie van gewassen, en slechts 3% is hoog beschouwd als potentiële land. Hoewel de commerciële landbouw sector relatief goed ontwikkeld is, de mensen in sommige landelijke gebieden nog steeds overleven op landbouw voor eigen gebruik. In de afgelopen jaren heeft de agrarische sector introduceerde een aantal hervormingen, waarvan sommige zijn controversieel, zoals de landhervorming en de deregulering van de markt voor landbouwproducten. De landhervorming is bekritiseerd, zowel door groepen boeren en landloze arbeiders, de laatste beweerde dat het tempo van de veranderingen niet snel genoeg, en de voormalige ontleend racistische behandeling en zij zich zorgen dat een vergelijkbaar situatie op het terrein van Zimbabwe hervormingsbeleid, dat resulteerde in de verplaatsing van de blanke grootgrondbezitters, kan zich ontwikkelen in Zuid-Afrika. De sector blijft problemen te ondervinden, met toegenomen buitenlandse concurrentie en criminaliteit zijn twee van de grootste uitdagingen voor de industrie. De regering is ervan beschuldigd van het niet besteden voldoende tijd en geld om het probleem van de boerderij aanvallen, in tegenstelling tot andere vormen van gewelddadige criminaliteit aan te pakken.

Een andere kwestie die Zuid-Afrikaanse landbouw beïnvloedt, wordt milieuschade die wordt veroorzaakt door verkeerd gebruik van het terrein en de wereldwijde klimaatverandering. Net als een groot deel van het Afrikaanse continent, Zuid-Afrika is buitengewoon kwetsbaar voor klimaatverandering en de daaruit voortvloeiende vermindering van het oppervlaktewater. Sommige voorspellingen tonen oppervlaktewater aanbod kan dalen met 60% tegen het jaar 2070 in delen van de West-Kaap. Het keren van de schade veroorzaakt door het land van wanbeheer, heeft de regering voorstander van een regeling die duurzame ontwikkeling en het verstandig gebruik van natuurlijke hulpbronnen bevordert. De productie van maïs, wat bijdraagt aan een 36% meerderheid van de bruto-waarde van het gebied Zuid-Afrika's gewassen, heeft eveneens te maken met negatieve effecten als gevolg van klimaatverandering, met verwachte verliezen naar schatting tussen 10 tot 100's van miljoenen Rands.

Vluchtelingen uit armere buurlanden veel immigranten uit de Democratische Republiek Congo, Mozambique, Zimbabwe, Malawi en anderen, die een groot deel van de informele sector. Met een hoge werkloosheid onder armere Zuid-Afrikanen, is xenofobie heerst en veel mensen geboren in Zuid-Afrika rancuneus gevoel van immigranten die gezien moeten worden ontnomen de inheemse bevolking van de banen, een gevoel dat is gegeven geloofwaardigheid door het feit dat veel Zuid-Afrikaanse werkgevers hebben werknemers uit andere landen migranten, voor minder loon dan de Zuid-Afrikaanse burgers, met name in de bouw, het toerisme, de landbouw en de binnenlandse dienst industrieën. Illegalen zijn ook sterk betrokken bij informele handel. Veel immigranten naar Zuid-Afrika blijven om te leven in slechte omstandigheden, en Zuid-Afrikaanse immigratie beleid steeds restrictiever geworden sinds 1994.

Zuid-Afrika is de grootste energie producent en consument op het continent. Na mislukte pogingen van de regering om particuliere bouw van de elektriciteitsproductie door de capaciteit aan te moedigen, in 2007 het staatsbedrijf elektriciteitsleverancier ( Eskom) begon te lijden aan een gebrek aan capaciteit in de elektriciteitsvoorziening en Filigraan infrastructuur. Dit heeft geleid tot het onvermogen om routine-eisen van de industrie en de consumenten te voldoen, wat resulteert in hele land rolling black-outs. Hoewel de aanvankelijke gebrek aan capaciteit werd veroorzaakt door een storing in de kerncentrale van Koeberg, sindsdien is een algemeen gebrek aan capaciteit is duidelijk geworden. De leverancier heeft op grote schaal is verweten dat zij geen adequaat plan voor de bouw en het genereren van voldoende elektrisch vermogen aan de groeiende vraag te voldoen, hoewel uiteindelijk de regering heeft toegegeven dat zij geen schuld voor de weigering om de financiering voor de investeringen goed te keuren in de infrastructuur.

Diensten Aanbevolen