Frankrijk

Neanderthalers vestigden groter Europa in ongeveer 200.000 voor Christus. Het gebied dat nu bekend staat als Frankrijk heeft een aantal van de grootste voorbeelden van oude werk, inclusief de grotschilderingen van Lascaux en Gargas. In ongeveer 600 voor Christus, de Grieken en Feniciërs nederzettingen langs de Middellandse Zee met inbegrip van de kolonie Massalia, nu bekend als Marseille.

De Gallische stammen kwam in confrontatie met de Romeinen als de twee opkomende rijken botste. De Galliërs werden verslagen in de strijd, met name Sentinum en Telamon. Carthaagse commandant Hannibal Barca vocht terug tegen de Romeinen, het werven van Gallische huursoldaten. In reactie daarop werd Provence gehecht in 122 voor Christus door de Romeinse Republiek. De Consul van Gallië - Julius Caesar - verholpen deze nederlaag door het veroveren van heel Gallië. Onder deze tijd van de Romeinse overheersing, werden de steden van Lugdunum (Lyon) en Narbonensis (Narbonne) opgericht.

Gallië werd verdeeld in verschillende provincies door de Romeinen. Experts op controle, de Romeinen verdreven de lokale bevolking op bedreigingen voor de Romeinse controle te ontmoedigen. Veel Kelten werden verdreven in Aquitanië of tot slaaf werden gemaakt en verhuisd van Gallië. Romeinse cultuur en taal ook vervangen de Galliërs, met vulgair Latijn steeds de voorkeur taal.

Door het Romeinse Rijk was op de rand van de afgrond. Aquitania was verlaten van de Visigoten, had de Bourgondiërs hun eigen koninkrijk, en het noorden van Gallië was bijna verlaten om de Franken. In 486, Clovis I, leider van de Salische Franken, versloeg Syagrius bij Soissons en verenigde het grootste deel van Noord-en Midden Gallië onder zijn heerschappij. Zijn leiderschap onder meer de goedkeuring van het katholicisme in 496. Parijs werd uitgeroepen tot de hoofdstad en de Merovingische dynastie werd opgericht. De koninkrijk stierf met Clovis. Frankische erfenis tradities bepalen dat alle zonen deel van het land erven, dus Clovis's vier zonen gemaakt vier koninkrijken: gericht op Parijs, Orleans, Soissons en Reims. Deze traditie voortgezet in de tijd, waardoor dat de grenzen veranderen regelmatig. De burgemeesters van het paleis, oorspronkelijk de belangrijkste adviseur van de koningen, werd de ware macht over het land met invloed van de koning grotendeels symbolisch.

Moslimindringers aangekomen in de 700s. Na het veroveren van Hispania, begonnen ze aan de Frankische koninkrijken aan te vallen. Talrijke invallen werden gelanceerd met de succesvolle verdediging van de burgemeester van het paleis, Karel Martel, in de Slag bij Tours behalen van zijn hoog in het vaandel. In 751, zijn zoon - Pepijn de Korte - nam de troon en vestigde de Karolingische dynastie als de koningen van de Franken.

Pepijn's zoon, Karel de Grote, bracht de Karolingische regel zijn hoogtepunt in de late 700s te vroeg 800s. In 771, Karel de Grote herenigd het Frankische domeinen en veroverde de Lombarden (nu Noord-Italië), ingebouwde Beieren, versloeg de Avaren van de Donau-vlakte, en het bevorderen van de grens met islamitische Spanje als ver zuiden als Barcelona. Als erkenning voor zijn prestaties, werd Karel de Grote gekroond tot keizer van de Romeinen, of Romeinse keizer in het Westen, door paus Leo III in 800.

Het Verdrag van Verdun in 843 verdeelden het gebied in drie gebieden nu weergegeven als Frankrijk, Duitsland en Italië onder de heerschappij van de drie kleinzonen van Karel de Grote. Karel de Kale uitgesloten Francia Occidentalis. Een ononderbroken Capetian lijn regeerde 350 jaar tot de toetreding van Filips VI in 1328. Dit was Frankrijk als de machtigste natie in Europa met een groeiende bevolking van ruim 15 miljoen.

Het rijk was sterk tot Karel de kleinzonen betrokken raakte bij een ruzie over macht. Karel de Kale en Lodewijk de Duitser verenigd tegen hun broer Lotharius I en het rijk werd verdeeld. Een hereniging werd kort gehouden (884 tot 887), maar de keizerlijke titel niet langer van gehouden in de westerse wereld. De oostelijke rijk (het moderne Duitsland), verkozen tot de Saksische dynastie van Hendrik de Fowler om te regeren. Het was niet tot de regel van Lodewijk IX, dat Frankrijk werd een echt gecentraliseerd koninkrijk. Slechts twaalf jaar oud toen hij werd koning van Frankrijk, werd hij shepherded door zijn moeder, Blanche van Castilië. Zijn nakomeling en een van de meest invloedrijke koningen van Frankrijk, Lodewijk XIV (de "Zonnekoning") kwam te sluiten in 1661. Een beschermheer van de kunsten, werkte hij aan Franse opera tot stand en plaatste de Franse cultuur als een van de meest gewilde in de wereld. Hij zag ook het land door middel van meerdere oorlogen, burgeroorlogen en onrust. Hij regeerde tot zijn dood in 1715 met het onderscheid van het zijn de langst regerende koning in de Europese geschiedenis, regeerde 72 jaar en 110 dagen. Hij werd opgevolgd door zijn vijf jaar oude kleinzoon, Lodewijk XV.

De Honderdjarige Oorlog werd gebracht te midden van de spanningen tussen de Huizen van Plantagenet en de Capetians. De Plantagenets getracht de troon van Frankrijk van eisen de Valois. Deze tumultueuze tijd ook omvatte de "Zwarte Dood", of pest. Daarnaast Frankrijk onderging diverse burgeroorlogen. Al deze factoren resulteerde in een ernstig verlies van het leven van de Franse bevolking. Deze uitdagingen worden ook gecrediteerd met ontwaken Franse nationalisme en het dwingen van de zich ontwikkelende natie om politiek en militair evolueren.

In de 16e eeuw, het Franse koninkrijk begon te kolonies te stichten en beweren Noord-Amerikaanse gebieden. Jacques Cartier was een van de eerste ontdekkingsreizigers. Nieuw Frankrijk groeide, met inbegrip van de steden van Quebec City en Montreal.

De Habsburgse geleide Heilige Roomse Rijk werd versplinterd door religieuze conflicten. Dit was vooral gespannen tijdens de Dertigjarige Oorlog. Kardinaal Richelieu, de eerste minister van Frankrijk, kort bij de protestanten in 1636, want het was de raison d'etat. Keizerlijk Habsburgse troepen vochten terug, aanvallen Champagne en het benaderen van Parijs. De Franse troepen won een beslissende overwinning in Rocroi in 1643, officieel eindigend de oorlog met de wapenstilstand van Ulm in 1647 en de Vrede van Westfalen in 1648. Deze vrede was van korte duur als burgerlijke onrust leidde tot de Frans-Spaanse Oorlog in 1653. De werd geregeld door 1659 met Frankrijk annexatie Noord-Catalonië.

In de late jaren 1770, Frankrijk had de controle verloren over het koloniale rijk. Wraakzuchtige tegen het Britse rijk die weg had ontdaan het is koloniën, Frankrijk toegezegd alliantie met de Amerikanen in de Amerikaanse Revolutie in 1778. De oorlog werd afgesloten door het Verdrag van Parijs in 1783, waardoor Groot-Brittannië zijn Amerikaanse koloniën te verliezen. Frankrijk betaald voor zijn bijdrage met een grote schuld en werd onvoldoende beloond met Tobago.

Lodewijk XVI zocht naar rechts de financiële situatie met een groep van financiële adviseurs in februari 1787. De groep werd gevraagd om een ​​nieuw land belasting die verschuldigd zou, voor het eerst, onder meer een belasting op het eigendom van edelen en geestelijken goed te keuren. Het deed er niet door en nieuwe systemen zijn gemaakt om het tekort te overbruggen. Debatten werden vaak verwarmd en op een gegeven moment, Lodewijk XVI beval de sluiting van de vergadering plaats van de Vergadering. De Algemene Vergadering ontmoette in de buurt op een tennisbaan op 20 juni 1789 en beloofde "nooit te scheiden, en om te voldoen aan waar de omstandigheden dit vereisen, tot de grondwet van het koninkrijk is vastgesteld en bevestigd op stevige fundamenten. "Paris werd verteerd door rellen, anarchie, en wijdverspreide plunderingen. op 14 juli 1789 opstandelingen de Bastille fort, dat ook diende als een symbool van koninklijke tirannie aangevallen. De opstand werd onderdrukt, maar niet voordat een nieuwe order werd opgericht, met de nadruk op een meer moderne staat. De datum, 14 juli, wordt nu elk jaar gevierd.

In een poging om een ​​grondwet opnieuw, werd de Verklaring van de Rechten van de Mens en Burger aangenomen door de Nationale Vergadering in augustus 1789. Het individuele en collectieve rechten van alle landgoederen gedefinieerd als een. Deze rechten werden geacht universeel en geldt in alle tijden en plaatsen, met betrekking tot de menselijke natuur zelf. Het land bleef moderniseren tijdens deze tijd met de Vergadering af te schaffen feodalisme op 4 augustus 1789.

De royals niet helemaal ontsnappen aan de mensen de toorn in deze tijd van verandering. Een menigte van Parijs aangevallen het koninklijk paleis in Versailles in oktober 1789. De koninklijke familie verhuisde naar de Tuileries paleis in Parijs, en probeerde te vluchten naar Varennes in de buurt noordoostelijke grens van Frankrijk. Ze werden ontdekt in transit en werden teruggebracht naar Parijs. De "Royalist democraten" (degenen die geneigd zijn tot koninklijke regel) wilde de Britse volgen constitutionele model. De "Nationale Partij" (het midden of centrum-links) ook naar voren gekomen als een macht. Ondanks de vele facties, konden zij instemmen met vorst de macht en Lodewijk XVI rol werd grotendeels ceremonieel te beperken. Lodewijk XVI moest een eed zweren de grondwet, en een decreet verklaard dat het intrekken van de eed, op weg een leger met het doel van het maken van de oorlog op het land, of het toestaan ​​van iedereen om dit te doen in zijn naam zou neerkomen op een de facto troonsafstand. Onder de grondwet van 1791, zou Frankrijk functioneren als een constitutionele monarchie.

Onder de dreiging van Oostenrijkse en Pruisische aanval, werd Lodewijk XVI verdacht van verraad. Hij en zijn familie werden verbannen naar Tuileries Palace in augustus 1792. De koning werd berecht en veroordeeld op 21 januari 1793 en uitgevoerd door guillotine. Marie-Antoinette werd ook uitgevoerd op 16 oktober. De structuur van de nationale overheid in de problemen zat en een nieuwe grondwet werd geschreven op 20 september 1792. De monarchie werd formeel afgeschaft en Frankrijk werd uitgeroepen tot een republiek.

Napoleon werkte aan de controle van Frankrijk uit te breiden en slaagde in het verslaan van de Ottomaanse troepen. Hij beveiligde een "Concordaat" met Paus Pius VII in 1801, het herstel van vreedzame betrekkingen tussen kerk en staat in Frankrijk. Hij ontwikkelde ook de organisatie van hoger onderwijs, het verdelen van het Institut National in vier academies. Van het grootste belang, hij hielp met de Code Napoleon te creëren. Dit betekende het einde van het feodalisme als de code herkend de beginselen van de burgerlijke vrijheid, gelijkheid voor de wet, en het seculiere karakter van de staat. Bovendien is het gerechtelijk systeem is gestandaardiseerd; alle rechters zijn benoemd door de nationale regering in Parijs. Deze code verspreidde zich snel over heel Europa en later de wereld.

In 1804 werd Napoleon benoemd keizer door de senaat. Napoleon heerschappij over het Franse Keizerrijk was constitutionele en heel modern. Het Franse leger werd omgedoopt tot de Grande Armee in 1805 en Napoleon begon te manipuleren zijn rol voor het verhogen van de macht. In oorlog met Groot-Brittannië, Napoleon werkte een Frans-Spaanse alliantie tegen Portugal, maar dan in beslag genomen Spanje. Joseph Bonaparte, de broer van Napoleon, werd koning van Spanje. Spanje en Portugal twee aan Frankrijk te verslaan met behulp van guerilla tactieken en de ooit zo machtige Franse leger werd bedreigd.

In 1812, brak de oorlog uit met Rusland als het begin van de Patriottische Oorlog. Napoleon verzamelde het grootste leger van Europa ooit had gezien naar Rusland binnen te vallen. De Grande Armee gevangen Moskou, maar niet voordat de Russen tactiele brand aan de stad. Op de West-Spaanse voorkant, Franse troepen bleven gebombardeerd met guerrillastrijd. Het zien France in een verzwakte staat, gebieden die onlangs was veroverd probeerde te heroveren hun onafhankelijkheid. Napoleon werd verslagen in de Slag van de Naties en trad af op 6 april 1814. Hij werd verbannen naar Elba, waar hij probeerde een restauratie, maar werd volledig verslagen bij Waterloo in 1815. De conservatieve Congres van Wenen omgekeerd de politieke veranderingen die hadden plaatsgevonden tijdens de oorlogen en de monarchie werd hersteld met Lodewijk XVIII neemt zijn plaats als koning.

Ondanks het herstel van de monarchie, alles was niet goed voor de royals. Liberalen protesteerde tegen de monarchie en verkiezingen van 16 mei 1830 waren geen voorstander van koning Karel X. In het niet nakomen van de verkiezingen, Charles X spoorde gewelddadige oppositie met mensen die in de straten van Parijs en oprichten van barricades tijdens de "drie glorieuze dagen" (Franse Les Trois Glorieuses) van 26-29 juli 1830. Charles X werd afgezet en vervangen door koning Louis-Philippe in wat bekend werd als de juli-revolutie. Dit bracht over de Romantiek, die wordt gekenmerkt door een sfeer van protest en opstand. In reactie, de Juli-monarchie probeerde de macht te stabiliseren door verbieden politieke bijeenkomsten. Dit werd skirted door te bellen naar deze clandestiene bijeenkomsten "banketten". Ook dit was snel en vogelvrij verklaard en opnieuw mensen gingen de straat op. Een oproep voor representatieve democratie werd gemaakt en beantwoord als de laatste koning van Frankrijk trad af en de Franse Tweede Republiek werd uitgeroepen. Alphonse Marie Louis de Lamartine werd de minister van Buitenlandse Zaken en de virtuele hoofd van de regering in 1848.

Op december 10e, 1848 een nieuwe Nationale Wetgevende Vergadering werd verkozen. Samengesteld uit royalistische sympathisanten van zowel de legitimistische (Bourbon) vleugel en de orleanistische (Citizen King Louis Phiippe) vleugel, Lodewijk Napoleon leidde de vergadering met Odilon Barrot als premier. Echter, misstappen met een expeditie naar Rome gebracht over vragen van het vermogen van Napoleon om te regeren. Hij werd bedreigd met impeachment, maar ti werd weggestemd en opnieuw mensen gingen de straat op in wat bekend stond als "June Days". Unfazed, Louis Napoleon bleef heersen en in 1851 uitgeroepen zichzelf uit tot president voor het leven. Napoleon III van Frankrijk nam de keizerlijke titel in 1852 en hield het tot aan zijn ondergang in 1870.

De Frans-Pruisische oorlog resulteerde in een verlies voor Frankrijk en Otto von Bismarck afgedwongen harde voorwaarden voor vrede, zoals de Duitse bezetting van de provincies Elzas en Lotharingen. Een nieuwe Franse Nationale Vergadering werd verkozen op 8 februari 1871 en gevestigd de Derde Republiek. De harde voorwaarden van de vrede waren niet populair onder het Franse volk en de nederlaag van de Commune van Parijs geleid tot gevoelens van nationale schuld en een verlangen naar wraak (revanchisme).

De 20e eeuw bracht de tijd van belle epoque, in verband met nieuwe culturele ontwikkelingen, zoals cabaret, can-can, de bioscoop, en kunstvormen als het impressionisme en Art Nouveau. In 1889, de Exposition Universelle kwam naar Parijs en bracht de bouw van de Eiffeltoren als een tijdelijke poort naar de beurs. Al snel werd een iconische, indien controversieel, symbool van Frankrijk.

Frankrijk speelde een relatief kleine rol in de Eerste Wereldoorlog I. Frankrijk werd verbonden met Rusland en Servië dus het was in oorlog met zijn buurman Duitsland. De oorlog aan het westelijk front werd grotendeels uitgevochten op Franse bodem in loopgravenoorlog. Gevechten inbegrepen: Eerste Slag bij de Marne, Slag bij Verdun, Slag van de Somme en de Tweede Slag aan de Marne. Uitgeput, de Duitsers gewonnen gaf en een einde aan de bestrijding van op 11 november 1918. Vredesvoorwaarden waren beslist door het Verdrag van Versailles in 1919. Frankrijk weer Elzas-Lotharingen en Duitsland kreeg zware gevolgen van het ontwapend en gedwongen om de volledige verantwoordelijkheid voor de oorlog en om herstelbetalingen te betalen.

Tweede Wereldoorlog begon voor Frankrijk wanneer de invasie van Polen gedwongen het land de oorlog te verklaren tegen Duitsland. In het begin van hun bewegingen waren defensief en het was bekend als Drôle de guerre ("de grappige soort oorlog"). in Frankrijk. Duitsland begon het is aanval op het Westen met de Slag van Frankrijk in mei 1940. De gevechten waren intens en verwoestende, in zes weken de Fransen verloren 90.000 mannen. Miljoenen Fransen ontvluchtten hun land proberen te ontsnappen. De hoofdstad viel op de Duitsers op 14 juni 1940 en Nazi-Duitsland kwam al snel tot bezetten drievijfde van het grondgebied van Frankrijk. De zuidoostelijke werd overgelaten aan de Vichy-regering, dat in samenwerking werkte met Duitsland. Al was het set-up tijdelijk, het duurde 4 jaar en was uniek in zoverre dat het grondwettelijk werd opgericht door het Franse parlement. Het was een repressieve, anti-semitische regering die de nazi's geholpen 'te deporteren 76.000 Joden. Op 6 juni 1944 werd de geallieerden geland in Normandië. Door 19 augustus had generaal Leclerc bevrijd Parijs en Frankrijk was opnieuw gratis.

Een voorlopige regering van de Republiek is opgericht en wordt geleid door generaal Charles de Gaulle. Een nieuwe grondwet werd opgericht op 13 oktober 1946 tot oprichting van de Vierde Republiek onder een parlementaire bestuursvorm gecontroleerd door een serie van coalities. Dit was de geboorte van het moderne Frankrijk en het einde van zijn tijd als een koloniaal rijk. Generaal de Gaulle werd verkozen tot president in 1958.

Opstanden weer vond plaats in mei 1968, toen de studenten in opstand, campagne voeren voor educatieve, arbeid en de overheid hervormingen, seksuele en artistieke vrijheid, en het einde van de oorlog in Vietnam. Arbeid lid van de beweging door zich in massale stakingen. De Gaulle reageerde door te bellen naar een wetgevende verkiezingen op 23 juni. Hij slaagde erin het verhogen van de invloed van zijn UDR partij en de protesten verdween.

Sinds die tijd hebben de Franse bleef wereldleiders en zijn een integraal onderdeel van de bredere Europese geschiedenis, economie, overheid en cultuur. Zij hebben de weg als onafhankelijke mensen met een sterke nationale identiteit en internationale aanwezigheid. Het land is een van de oprichters van de Verenigde Naties, een van de vijf permanente leden van de VN-Veiligheidsraad, de G8, de G20, de NAVO, de OESO, de WTO, en de Latijnse Unie. Het is ook een van de oprichters en toonaangevende lidstaat van de Europese Unie en de grootste EU-staat per gebied.

Parijs

De vroegste nederzettingen in het hedendaagse Parijs naar schatting rond 250 voor Christus door Keltische stammen genaamd de Parisii . Het werd opgericht als een vissersdorp in de buurt van de rivier de Seine. Er is onenigheid als het gebied dat bekend staat als de Ile de la Cite en de hedendaagse voorstad van Nanterre was de locatie van de eerste nederzettingen.

De locatie naast aan de rive gefaciliteerde handel en de stad groeide voorspoedig. Dit was ook een grote strategische locatie en na een Keltische opstand in 52 voor Christus de stad viel onder Romeinse controle. De mensen van Parijs vocht tegen de Romeinen onder Vercingetorix en droeg over 8.000 mannen aan zijn leger, maar de Romeinen verpletterde de rebellen en nam de controle van de hele regio. De Romeinen omgedoopt tot het gebied Lutetia, een Keltische naam voor woning in het midden van de wateren.

Met Romeinse leiderschap, de stad bleef groeien en ontwikkelen. In de 3e eeuw, werd de stad gekerstend en St Denis uitgeroepen tot de eerste bisschop. Het proces was tumultueus en St. Denis en twee metgezellen werden onthoofd op de heuvel van Bergen Mercurius, die bekend kwam te staan ​​als Mons Martis (Martelaren's Hill), en is nu Montmartre.

Lutetia werd Parijs in 212 v. Chr. De stad van de locatie was zowel een actief en een risico als het ging onder bijna constante aanval van barbaarse invallers. Om zichzelf te beschermen, de stad gebouwd defensieve stadsmuur. In 357, Keizer Constantijn de neef Julian aangekomen in Parijs om de stad gouverneur te worden. Julian stond bekend als "de Afvallige" en kwam in opstand tegen verklaring van zijn oom van de officiële religie van het christendom. Julian werd de keizer in 361, maar stierf in de strijd slechts twee jaar later. Romeinse overheersing stortte later in de 5e eeuw nadat het gebied werd overvallen in 451 door Attila de Hun en zijn leger. De stad werd bedreigd, maar de legende houdt de vroomheid van Sainte Geneviève en haar volgelingen is gecrediteerd met het redden van de stad. St. Geneviève blijft Parijs de patroonheilige aan deze dag.

De stad werd geplunderd door Childerik I (Childerik de Frank) slechts een paar jaar later in 464 v. Chr. Zijn zoon, Clovis I, maakte de stad zijn hoofdstad en was uiteindelijk hier begraven in 511, samen met St. Geneviève.

De Karolingers vervangen van de Merovingische koningen in 751. Pepijn werd uitgeroepen tot koning van de Franken in 751, met Karel de overname en het maken van de stad de hoofdstad van de hele Heilige Roomse Rijk. De stad bleef onder vuur te zijn met de Vikingen plunderen de stad in 845 en 885. De mensen van Parijs zocht hulp van Robert I van Frankrijk en zijn broer, Odo, graaf van Parijs. De broers uitgeleend hun hulp, het helpen van de stad het einde van de Viking's 10 maanden durende belegering. Ze werden bekroond voor hun hulp door zich mede-heersers met hun afstammeling, Hugh Capet, uiteindelijk gekozen tot koning van Frankrijk in 987. Parijs werd uitgeroepen tot de hoofdstad en de Capetian dynastie was begonnen.

De ÃŽle-de-Francehe werd de speeltuin van de Franse koningen, met hun kracht en het bereik langzaam uitspreiden van Parijs. Als het centrum van de Franse overheersing, Parijs ontwikkelde een verhoogde mate van belang als de koninklijke hoofdstad. Stadsdelen begon te ontstaan. De kathedraal van Notre Dame begon gebouwd in 1163 en werd een centrum van de overheid en het religieuze leven. The Left Bank (ten zuiden van de Seine) ook ontwikkeld met de kerk-run scholen en de rechteroever (ten noorden van de Seine) steeds het centrum van de handel. Te regelen en te beheersen handel, werd een competitie van kooplieden opgericht genaamd de Hanse Parisienne.

De Capetians stierf in 1328 zonder mannelijke erfgenaam. Edward III van Engeland eiste de Franse troon op grond van zijn afkomst (via zijn moeder) van Philip IV van Frankrijk. Dit compromis was onacceptabel voor de Franse baronnen en The Hundred Years War begon. De oorlog werd gevolgd door de al even verwoestende Zwarte Dood. Opstanden en uitbraken van de pest voortgezet door middel van de 14e eeuw.

De moord op Louis van Valois heeft geleid tot een uitbraak van de burgeroorlog. De Bourgondische en Armagnac partijen wedijverden om de macht van het kapitaal, het kennen van de overwinnaar zou de troon te nemen. Jan zonder Vrees zocht de troon met de hulp van theologen uit de Universiteit van Parijs. Zij presenteerden een verdediging van de moord op Louis van Orleans, maar Jan zonder Vrees verloor zijn zetel in 1409 met de opstand van Simon Caboche. Hij gaf een korte heroverde de stad in 1417 tot aan zijn moord in 1419.

De Valois vorsten aan de macht kwam in de late jaren 1400 en zochten om hun stempel te drukken op de stad. De stad groeide snel en de bevolking verdrievoudigd. Koning Frans I naar voren het Louvre en bouwde een hof met Leonardo da Vinci en Benvenuto Cellini. Echter, religieuze geweld dat werd invloed zijn op de rest van het land bereikte de stad. Protestanten trotseerde de harde katholieke leer en overwegend katholieke samenleving van Parijs moest een groeiende protestantse sector tegemoet te komen. Geschillen tussen de twee partijen leidde tot grote confrontaties en religieus geïnspireerde moorden en branden op de brandstapel. op 24 augustus 1572 de St. Bartholomew's Day Massacre opgetreden. Katholieke mobs een geschatte 3.000 protestanten vermoord in opdracht van koning Karel IX.

Charles's opvolger, koning Hendrik III, probeerde spanningen te verminderen tussen de twee zijden van de stad. Hij was niet succesvol als Parijs het volk van hem dwong te vluchten op 12 mei 1588. Dit was belangrijk omdat het de eerste keer in de geschiedenis van Parijs, dat een opstand had gebruikt barricades. Hendrik III bleef beïnvloeden wat er gebeurde in de stad door met succes het bestellen van de hertog van Guise en de kardinaal van Lorraine vermoord op 23 december 1588. Het publiek was nu tegen de koning en hij was vermoord door een Dominicaanse monnik, Jacques Clement, in augustus 1589. Hendrik IV wilde de troon te nemen, maar de Heilige Unie weigerde hem. Henry IV belegerde Parijs met de geestelijkheid bidden voor de redding van de stad, wat leidt tot de katholieke Reformatie. De belegering werd opgeheven op 30 augustus 1590 en Hendrik IV nam de troon op 14 maart 1594. Hij maakte in Parijs zijn hoofdverblijfplaats en begon uit te breiden en de verfraaiing van de stad. Hij breidde het Louvre en gebouwd Pont Neuf, Place des Vosges, Place Dauphine, en Saint-Louis Hospital.

Lodewijk XIV, de 'Zonnekoning', en zijn minister van Financiën, Jean-Baptiste Colbert, bleef Parijs te ontwikkelen als een koninklijke stad. Streven om het een "nieuwe Rome", de stad hield meer dan 500.000 inwoners en 25.000 huizen door het midden van de 17de eeuw. Ondanks de grandeur, de koning eigenlijk liever naar Frankrijk regeren vanaf platteland Versailles. De rechtbank bewoog heen en weer van Versailles tot paren tijdens de komende heersers.

Parijs was het centrum van de Verlichting in de late 18e eeuw. De salons waren de denktanks voor de "Age of Reason '. De stad werd verheven tot de hoogste niveaus van de kunsten, wetenschappen en filosofie, maar niet in de financiële wereld. De Franse staat is praktisch failliet door de Zevenjarige Oorlog en de Franse interventie in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. Een muur werd gebouwd rond Parijs tussen 1784 en 1791 als douane-barrière voor fiscale doeleinden. Een slechte oogst in 1788 bracht wijdverspreide hongersnood en honger in heel Frankrijk en voedselrellen in Parijs. Op 14 juli, een bende in beslag genomen het arsenaal bij de Invalides en bestormden de Bastille. De strijd was kort - maar bloedige - als 87 revolutionairen werden gedood voordat het fort zich over. Als het begin van de revolutie, deze dag is nu herinnerd als Bastille Day.

Ondanks deze overwinning, Parijs bleef problemen met voedselvoorziening te ervaren. Marie-Antoinette, vertelde de mensen hadden geen brood, wordt gezegd dat het beroemde hebben verklaard: "Laat hen cake eten". (Dit lijkt meer legende dan feit). Toch, de mensen vielen Versailles en de koninklijke familie werd gedwongen om terug te keren naar Parijs, waar ze werden gehouden als gevangenen in de Tuilerieën.

Napoleon bewonderde Parijs voortgang en prestige en opnieuw noemde het de hoofdstad van zijn rijk. Hij herbouwde en opnieuw gedefinieerd de stad in de stijl van Rome. Zelfs na zijn verbanning, de stad bleef groeien en te ontwikkelen. De Industriële Revolutie nam de groei aan supersonische snelheid spoorlijnen uitgebreid en migrerende werknemers kwamen uit de platteland. De bevolking bereikte 900.000 mensen, waardoor het de tweede grootste stad van Europa, na Londen, en de derde grootste stad in de wereld.

De 1910 Grote Vloed van Parijs gebeurde in januari, het nemen van de Seine 20 meter boven normaal. Straten waren bedekt met water en Parijzenaars werden gedwongen te vluchten naar noodopvang.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog, Parijs werd de site van vluchtelingen. Duitsers lijnen kwam zo dicht als 15 mijl van de stad. De regering werd geëvacueerd naar Bordeaux in het geval van de stad viel op Duitse troepen, maar de stad werd gered door een dappere Franse poging om hun lijnen te versterken. In het "wonder van de Marne", werden duizenden Parijse taxi's gevorderd om soldaten te vervoeren naar het front. De Duitsers werden geduwd terug naar de Oise - 75 mijl afstand van de stad.

Frankrijk was verdeeld door zijn politieke facties in de nasleep van de Eerste Wereldoorlog en vlak voor de Tweede Wereldoorlog. Deze onzekerheid getroffen land als de Tweede Wereldoorlog geopend. Nazi troepen binnengevallen Frankrijk op 10 mei 1940 en bereikten ze Parijs na slechts een maand. Door 14 juni de strijd in Parijs was voorbij en de stad had overgegeven aan de Duitse troepen. Een groot deel van de bevolking van de stad ontvlucht de stad met bijna 1,6 miljoen mensen het verlaten van Parijs, tussen mei en juni 1940. Beroep was wreed als 30.000 nazi's nam de stad en gemarkeerd met hakenkruizen. Daarnaast anonieme tips voor burgers werden verwelkomd, parades van kracht werden gehouden, een avondklok waardoor Parijzenaars om thuis te blijven van middernacht tot 5:30 was nodig, en een algemeen gevoel van terreur werd opgericht. De geallieerde overwinning bracht grote opluchting en feest in de stad. Op 25 augustus 1944, was Parijs bevrijd en Parijzenaars druk de Champs Elysees.

De stad heeft zijn mantel als de stad van de romantiek, de stad van het licht, de stad van de revolutie. Het heeft problemen met sociale spanningen tussen de stad en de voorsteden, kosten van het onderwijs, en de werkloosheid, maar de stad blijft veranderen en met de zekerheid van een rijke en levendige geschiedenis en cultuur vooruitgang.

Diensten Aanbevolen